Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a forest

  • 1 silva

        silva (not sylva; poet. silua, trisyl., H.), ae, f    [2 SER-], a wood, forest, woodland: silvae publicae: genus hominum in silvis dissipatum: ex silvā in nostros impetum facere, Cs.: silvarum potens Diana, H.: dea silvarum, O.: nemorosis abdita silvis, O.: salubres, H.: in silvis natus, L.— A plantation of trees, orchard, grove, crop, bush, foliage: signa in silvā disposita: domūs amoenitas silvā constabat, N.: inter silvas Academi quaerere verum, H.: sonans, V.: (aras) silvā incinxit agresti, foliage, O.: Congeries silvae, of wood, O.— Trees (poet.): Silvarum aliae pressos propaginis arcūs Exspectant, V.: nudata cacumina silvae Ostendunt, i. e. above the water, O.—Fig., a crowd, mass, abundance, quantity, supply, material: ubertas et quasi silva dicendi: rerum ac sententiarum. —Poet.: Immanis, a vast forest (of darts), V.: horrida siccae comae, a bristling forest, Iu.
    * * *
    wood, forest (sylvan)

    Latin-English dictionary > silva

  • 2 silva

    silva (less correctly sylva), ae (old gen. silvaï;

    silua as trisyl.,

    Hor. C. 1, 23, 4; id. Epod. 13, 2; cf. Prisc. p. 546 P.), f. [cf. Gr. hulê],, a wood, forest, woodland (syn.: saltus, nemus, lucus).
    I.
    Lit.: (lupus) Conicit in silvam sese, Enn. ap. Non. 378, 19 (Ann. v. 75 Vahl.): omne sonabat Arbustum fremitu silvaï frondosaï, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 197 ib.):

    (ignes) Conficerent silvas,

    Lucr. 1, 906:

    per silvas profundas,

    id. 5, 41; so id. 5, 992:

    densa et aspera,

    Cic. Att. 12, 15; id. Div. 1, 50, 114:

    (Ancus Marcius) silvas maritimas omnes publicavit,

    id. Rep. 2, 18, 33:

    rursus ex silvā in nostros impetum facerent,

    Caes. B. G. 2, 19:

    Caesar silvas caedere instituit,

    id. ib. 3, 29:

    juga coepta movere Silvarum,

    Verg. A. 6, 257:

    dea silvarum,

    i. e. Diana, Ov. M. 3, 163; cf.:

    silvarum numina, Fauni Et Satyri fratres,

    id. ib. 6, 392:

    nemorosis abdita silvis,

    id. ib. 10, 687:

    stabula silvis obscura vetustis,

    id. ib. 6, 521:

    gloria silvarum pinus,

    Stat. S. 5, 1, 151:

    formidolosae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    salubres,

    id. Ep. 1, 4, 4:

    virentes,

    Cat. 34, 10:

    Silvius, casu quodam in silvis natus,

    Liv. 1, 3, 6.—
    B.
    Transf.
    1.
    A plantation of trees, an orchard, a grove; a growth or crop of other plants, bush, foliage, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    signa in silvā disposita,

    Cic. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    domūs amoenitas silvā constabat,

    Nep. Att. 13, 2; Sen. Ep. 86, 3; cf.:

    inter silvas Academi quaerere verum,

    Hor. Ep. 2, 2, 45:

    tristis lupini Sustuleris fragiles calamos silvamque sonantem,

    Verg. G. 1, 76; 1, 152; 2, 310; 4, 273; Ov. M. 1, 346; 3, 80; 12, 352; Grat. Cyneg. 47; Col. 7, 9, 7 al.:

    i. q. frondes,

    foliage, Ov. M. 7, 242:

    congeries silvae,

    of wood, id. ib. 9, 235.—
    2.
    In plur., trees ( poet.):

    nemus omne intendat vertice silvas,

    Prop. 1, 14, 5:

    silvarum aliae pressos propaginis arcus Exspectant,

    Verg. G. 2, 26:

    fractis obtendunt limina silvis,

    Stat. Th. 2, 248; cf. Luc. 2, 409; 4, 525:

    bracchia silvarum,

    Stat. Th. 1, 362; id. S. 4, 3, 79; 3, 3, 98; Sen. Oedip. 542.—
    II.
    Trop., a crowded mass, abundance or quantity (class.;

    in Cic. sometimes with quasi): omnis ubertas et quasi silva dicendi ducta ab illis (Academicis) est,

    Cic. Or. 3, 12; cf. id. ib. 41, 139:

    silvae satis ad rem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 18:

    silva rerum, sententiarumque,

    Cic. de Or. 3, 26, 103:

    silva virtutum et vitiorum,

    id. ib. 3, 30, 118:

    silva observationum sermonis antiqui,

    Suet. Gram. 24 fin. — Poet.: immanis, an immense forest (of darts), Verg. A. 10, 887; cf.: densam ferens in pectore silvam, a forest (of darts), Luc. 6, 205 Cort.:

    horrida siccae Silva comae,

    a bristling forest, Juv. 9, 13: Silva, as the title of a book; cf. Gell. Noct. Att. praef. § 6; Quint. 10, 3, 17.—So the Silvae of Statius.

    Lewis & Short latin dictionary > silva

  • 3 nemus

        nemus oris, n    [NEM-], a tract of woodland, forest pasture, meadow with shade, grove: multos nemora commovent: Quis nemori inperitet, the pasture, V.— A wood, grove, forest: Inter pulchra satum tecta, i. e. pleasure-garden, H.: gelidum, H.: densum trabibus, O.: nemorum saltus, V.— A sacred heath, consecrated grove: nemus Angitiae, V.: Cereale, O.—Esp., the sacred grove of Diana at Aricia.
    * * *
    wood, forest

    Latin-English dictionary > nemus

  • 4 saltus

        saltus ūs, m    a forest, woodland, untilled mountain land, forest-pasture, woodland-pasture, thicket, jungle: de saltu detruditur: quas (familias) in saltibus habent: latebris aut saltibus se eripere, Cs.: fugā silvas saltūsque peragrat, V.: in silvestrem saltum, Cu.: coëmptis saltibus, H.: saltūs venatibus apti, O.—A narrow pass, ravine, mountain-valley, glen: saltūs duo montibus circa perpetuis inter se iuncti, L.: omnia vada ac saltūs eius paludis obtinebat, Cs.: angustiae saltibus crebris inclusae, L.: ante saltum Thermopylarum, L.: nemorum iam claudite saltūs, V.
    * * *
    I
    narrow passage (forest/mountain); defile, pass; woodland with glades (pl.)
    II
    leap, spring, jump; stage, step

    Latin-English dictionary > saltus

  • 5 aesculētum

        aesculētum ī. n    [aesculus], a forest of oaks, H.
    * * *
    forest of durmast or Hungarian or Italian oak; district of Rome

    Latin-English dictionary > aesculētum

  • 6 lustrum

        lustrum ī, n    [3 LV-], a slough, bog, haunt, den of beasts: ferarum Lustra, V.— A wood, forest, wilderness: horrentia lustra, V.: per devia lustra, O.— A house of ill-repute: tenebrae lustrorum.—Fig., debauchery: vino lustrisque confectus: mala lustra Obiciet mihi, H.: omnibus lustris confectos, L.
    * * *
    I
    purificatory ceremony; period of five years
    II
    den (pl.) of vice, place of debauchery; brothel
    III
    slough, bog; forest, wilderness; haunt of wild beasts

    Latin-English dictionary > lustrum

  • 7 silvestris

        silvestris e, adj.    [silva], of a wood, of forest, overgrown with woods, wooded, woody: montes: loca, Cs.: tumulus, L.: saltus, Cu.: antra, O.: ager, H.: belua, i. e. a she-wolf: homines, woodmen, H.: umbra, O.: Virgulta, i. e. forest-trees (opp. prolem olivae), V.— Plur n. as subst: culta ex silvestribus facere, woodlands, L.— Growing wild, wild, uncultivated: arbor, V.: corna, H.: baculum, rough, O.— Sylvan, rural, pastoral: Musa, V.
    * * *
    silvestris, silvestre ADJ
    wooded, covered with woods; found/situated/living in woodlands; wild, untamed

    Latin-English dictionary > silvestris

  • 8 foresta

    forest; land under forest law

    Latin-English dictionary > foresta

  • 9 Aesculetum

    aescŭlētum (not esc-), i, n. [aesculus], a forest of winter or Italian oaks, and poet., in gen., an oak-forest, Hor. C. 1, 22, 14.—
    II.
    Esp.: Aescŭlētum, i, n., a place in Rome, acc. to Varr. L. L. 5, § 152 Müll.; Plin. 16, 10, 15, § 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Aesculetum

  • 10 aesculetum

    aescŭlētum (not esc-), i, n. [aesculus], a forest of winter or Italian oaks, and poet., in gen., an oak-forest, Hor. C. 1, 22, 14.—
    II.
    Esp.: Aescŭlētum, i, n., a place in Rome, acc. to Varr. L. L. 5, § 152 Müll.; Plin. 16, 10, 15, § 37.

    Lewis & Short latin dictionary > aesculetum

  • 11 Bacenis

    Băcēnis (Bakennê), a great forest in Germany; doubtless the western part of the Thuringian Forest, in Fulda, Caes. B. G. 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Bacenis

  • 12 Hercynia

    Hercynĭa silva, = Herkunios drumos, the Hercynian Forest, in ancient Germany, sixty days' journey in length and nine in width, extending from the Schwarzwald, or Black Forest, on the north-east, to the Harz, Caes. B. G. 6, 24 sq.; Mel. 3, 3, 3; Tac. G. 28.—Called also:

    Hercynius saltus,

    Plin. 4, 12, 25, § 80; 10, 47, 67, § 132; Tac. G. 30; Liv. 5, 34, 4; and:

    Hercynium jugum,

    Plin. 4, 14, 28, § 100.—Also absol.: Hercynia, ae, f., Tac. A. 2, 45 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Hercynia

  • 13 Hercynia silva

    Hercynĭa silva, = Herkunios drumos, the Hercynian Forest, in ancient Germany, sixty days' journey in length and nine in width, extending from the Schwarzwald, or Black Forest, on the north-east, to the Harz, Caes. B. G. 6, 24 sq.; Mel. 3, 3, 3; Tac. G. 28.—Called also:

    Hercynius saltus,

    Plin. 4, 12, 25, § 80; 10, 47, 67, § 132; Tac. G. 30; Liv. 5, 34, 4; and:

    Hercynium jugum,

    Plin. 4, 14, 28, § 100.—Also absol.: Hercynia, ae, f., Tac. A. 2, 45 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Hercynia silva

  • 14 saltuensis

    saltŭensis, e, adj. [2. saltus], of or belonging to a forest (jurid. Lat.):

    fundi,

    forest-pastures, Cod. Just. 11, 62, 13:

    coloni,

    ib. 11, 64, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > saltuensis

  • 15 saltus

    1.
    saltus, ūs, m. [2. salio], a leaping, leap, spring, bound (class.), Sen. Ep. 15, 4: saltu uti, * Cic. Sen. 6, 19: cum alacribus saltu, cum velocibus cursu certabat, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9 fin.:

    saltu pernici tollere corpus,

    Lucr. 5, 559; cf.:

    (monocoli) mirae pernicitatis ad saltum,

    Plin. 7, 2, 2, § 23:

    corpora saltu Subiciunt in equos,

    Verg. A. 12, 287:

    saltu Emicat in currum,

    id. ib. 12, 326;

    9, 553: saltu superare viam,

    id. G. 3, 141:

    saltum dare,

    to make a leap, Ov. M. 4, 551; so in plur.:

    dare saltus,

    id. ib. 2, 165; 3, 599; 3, 683; 11, 524; cf.:

    praeceps saltu sese In fluvium dedit,

    Verg. A. 9, 815:

    ut eadem (sc. crura ranarum) sint longis saltibus apta,

    Ov. M. 15, 377.—
    II.
    Trop.:

    ab egestate infimā ad saltum sublati divitiarum ingentium,

    Amm. 22, 4, 3.
    2.
    saltus, ūs ( gen. salti, Att. ap. Non. 486, 1), m. [etym. dub.; perh. akin to Sanscr. sar-, sal-, to go; v. Corss. Ausspr. 2, 71], a woody district, uncultivated but used for pasture, a forest-pasture, woodland-pasture, woodland (level or mountainous); freq. and class.; cf.: silva, nemus, lucus).
    I.
    Lit.: saltus est, ubi silvae et pastiones sunt, quarum causā casae quoque. Si qua particula in eo saltu pastorum aut custodum causā aratur ea res non peremit nomen saltui, non magis quam fundi, qui est in agro culto, et ejus causā habet aedificium, si qua particula in eo habet silvam, Ael. Gall. ap. Fest. p. 302 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, 6, 10:

    conductor saltūs, in quo fundus est,

    Dig. 19, 1, 52:

    in saltu habente habitationes,

    ib. 3, 5, 27:

    saltum pascuum locare,

    ib. 19, 2, 19:

    silvestribus saltibus delectantur,

    Varr. R. R. 2, 3, 6:

    saltibus in vacuis pascunt,

    Verg. G. 3, 143:

    floriferis in saltibus,

    Lucr. 3, 11:

    de saltu agroque vi detruditur,

    Cic. Quint. 6, 28:

    silvis aut saltibus se eripere,

    Caes. B. G. 6, 43 fin.; cf.:

    montium domina ut fores, Silvarumque virentium Saltuumque reconditorum,

    Cat. 34, 11; so (with silvae) Verg. G. 3, 40; 4, 53; id. A. 4, 72; Ov. M. 2, 498; (with nemora) Verg. E. 10, 9; cf.:

    in silvestrem saltum,

    Curt. 4, 3, 21:

    unde tot Quinctilianus habet saltus,

    Juv. 7, 188; 10, 194; Hor. C. 2, 3, 17; 3, 4, 15; id. E. 2, 2, 178.—In the poets also as the abode of wild animals:

    saepire plagis saltum canibusque ciere,

    Lucr. 5, 1251; Verg. G. 1, 140; 2, 471; id. A. 4, 121:

    saltus venatibus apti,

    Ov. H. 5, 17; id. M. 2, 498.—
    2.
    Esp., a narrow pass, ravine, mountain - valley:

    omnia vada ac saltus hujus paludis certis custodiis obtinebat,

    Caes. B. G. 7, 19:

    Pyrenaeos saltus occupari jubet,

    id. B. C. 1, 37; cf. id. ib. 1, 37 fin.; 1, 38;

    3, 19: saltu angusto superatis montibus,

    Liv. 42, 53; cf.:

    angustiae saltibus crebris inclusae,

    id. 28, 1:

    ante saltum Thermopylarum in septentrionem versa Epirus,

    id. 36, 15:

    premendo praesidiis angustos saltus inclusit,

    id. 40, 40; cf.:

    nemorum jam claudite saltus,

    Verg. E. 6, 56:

    saltibus degressi scrupulosis et inviis,

    Amm. 19, 13, 1.—
    3.
    In partic., in agriculture, a portion of the public lands, consisting of four centuriae, Varr. R. R. 1, 10, 2.—
    B.
    Transf., = pudendum muliebre, Plaut. Cas. 5, 2, 41; id. Curc. 1, 1, 56.—
    * II.
    Trop.:

    meumque erum ex hoc saltu damni salvum ut educam foras,

    from this forest of danger, this ticklish situation, Plaut. Men. 5, 6, 28; v. Ritschl ad h. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > saltus

  • 16 Sila

    Sīla, ae, f., a large forest in the country of the Bruttii, which yielded great quantities of pitch, Cic. Brut. 22, 85; Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 715 (H. 4, 7 Dietsch); Plin. 3, 5, 10, § 74; Verg. G. 3, 219; id. A. 12, 715.—Hence, Sīlānus, a, um, adj., of or belonging to the forest of Sila:

    caseus,

    Cassiod. Var. 12, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > Sila

  • 17 silvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvester

  • 18 silvestria

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestria

  • 19 silvestris

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestris

  • 20 sylvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvester

См. также в других словарях:

  • Forest Lake, Minnesota —   City   Seal …   Wikipedia

  • Forest Green Rovers F.C. — Forest Green Rovers Full name Forest Green Rovers Football Club Nickname(s) Rovers The Green FGR The Little Club On The Hill Green Army The Lawnmowers …   Wikipedia

  • Forest Brothers — Participant in Guerilla war in the Baltic states Active 1940 41, 1944 1956 Ideology National liberation Leaders Area of operations …   Wikipedia

  • Forest Hills, Queens — Forest Hills is a neighborhood in the central part of the New York City borough of Queens. It is bordered to the north by Rego Park, to the east by Flushing Meadows Park, the Grand Central Parkway and Kew Gardens, to the west by Middle Village… …   Wikipedia

  • Forest — (englisch: Wald) heißen die Orte in den Vereinigten Staaten: Forest (Alabama) Forest (Delaware) Forest (Idaho) Forest (Indiana) Forest (Kalifornien) Forest (Louisiana) Forest (Maine) Forest (Mississippi) Forest (New York) Forest (North Carolina)… …   Deutsch Wikipedia

  • Forest (patronyme) — Forest Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Forest Park (Illinois) — Saltar a navegación, búsqueda Forest Park (previamente Harlem) es una aldea en el Condado de Cook, Illinois (Estados Unidos). La población era de 15.688 habitantes según el censo de 2000. La estación de tren Forest Park de la Línea Azul de la CTA …   Wikipedia Español

  • Forest Guardians — is a non profit environmental organization that is based out of Santa Fe, New Mexico. One of their fundamental beliefs is that the diversity of wildlife, plants and ecosystems, and wild spaces untrammeled by human beings hold the key to the… …   Wikipedia

  • Forest farming — is an agroforestry practice characterized by the four I s Intentional, Integrated, Intensive and Interactive management of an existing forested ecosystem wherein forest health is of paramount concern. It is neither forestry nor farming in the… …   Wikipedia

  • Forest Ridge School of the Sacred Heart — is a private, Roman Catholic, all girls middle school and high school in Bellevue, Washington. It is located in the Roman Catholic Archdiocese of Seattle.BackgroundForest Ridge was established in Seattle in 1907 as Forest Ridge Convent of the… …   Wikipedia

  • Forest transition — refers to a geographic theory describing a reversal or turnaround in land use trends for a given territory from a period of net forest area loss (i.e., deforestation) to a period of net forest area gain. [Mather, A.S. 1992. The forest transition …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»